ridge

English

• ridge

Noun

• ril (verhoging, rug)
• (lange, smalle opstaande rand/verhevenheid) ribbel, stootrand, rug (tussen twee ploegvoren)
• (in tuin) bed
• ((bo­ven­ste) rand van ver­schil­len­de voor­wer­pen) richel
• (smal­le ver­ho­ging aan een voor­werp) ribbel
• rib
• (meteorologie) rug (uitloper van hogedrukgebied)
• golftop
• ophoging van aarde
• langsrug
• bergkam, kam, richel, rug, bergketen
• (in karton, metaal) golf
• (van dak) vorst
• (van dak) nokconstructie
• (van dak) nok, vorst, dakvorst
• (GEOL.) kim

Verb

• ophogen
• [AGRIC.] aanaarden (ruggen vormen/tot ruggen ploegen)